İslam ahlak sisteminin temel bir terimi olarak iffet, nefsin haramdan uzak durması, helal olmayan ve güzel karşılanmayan söz ve davranışlardan sakınması demektir. Hüseyin Kazım Kadri’nin (ö. 1934) dilinde iffet, “nefsini şehevâttan saklamak, menhiyattan ve muharremattan imsak-i nefs”, taaffüf ise, “iffet ve namusu iltizam etmek, ırza dokunacak şeylerden sakınmak” diye ifadesini bulur. [1] Bu özelliklere sahip olan kimse de afif ve müteaffif diye nitelenir.

İmanın şubelerinden biri olan hayâ iffetten doğar. Hayâ, “çirkin şeylerden kaçınmaya sevk eden ve hak sahibinin hakkı konusunda taksirden, yani her türlü hukuk ihlalinden meneden ahlaki bir...